თმა

ბალანი ტანისა ცხოველთასა და საკუთრად კაცთა თავისა (მატ. 5, 36 და 10, 30), влас, волос. ერთსა თმათაგანსა ეცოდების ბეწვი (ხოლო ბეწვეული ნახე თჳსსა ადგილსა). ვაჟთა თმასა გრძელსა და სრულსა - ვარჯი. ვარჯისგან დაყოფილთა თითის სიმსხოდ ხუჭუჭად გრეხილთა და გარდატევებულთა - კიკინები, მრგუალად მოკვეცილთა და გარემო შემოპარსულთა - ქოჩორი, თხემის ნაპარსთა სამღუდელოთა კურთხევის დროს - კოჭიკური, ხოლო საეროთა ნაპარსთა - ჯენჯი, შუბლთასა თვალთ ზემოთ - წარბი, თჳთ თუალთა გარემოს - წამწამი, ცხვირის ქვემოთ ბაგეთასა - ულვაში, ნიკაპისა და ყბათასა - წვერი, ქალთა თმათა შვენიერად და გრძლად ნაწნავთა - დალალი და ჭავლი, საფეთქელთა და ყურთა საფარებლად ჩამოშვებულთა - ზილფი და კავები, სომხურად - მაწაკი, შუბლთა საშვენებელსა - წინამო და ღულამბარი; ბოვშთა, უასაკოთა პირსა ზედა - გინგლი და ბუსუსი, ცუდთა და მცირეთა ანუ თხელთა ბუჭუჭი, კაცთა ტანის თმათა - ფაჩუნი (ფაჩუნიერი ნახე).

კუალად ოთხფერხთა ბალანცა ითქმის თმად (მატ. 3, 4) влас, волос верблюжий. ხოლო ვიეთთამე აქლემის თმა დაუწერიათ სტევად; ცხოვართა და თხათა ნაპარსსა თმასა - მატყლი, არამედ თხათა ბალნის ძირსა ლბილსა თმასა - თხისური და თივთიკი, ზროხათა და სხუათა ხვასტაგთა და ნადირთასა - ბალანი, ძაღლთა და მხეცთა გრძელსა და ხშირსა ბალანსა - ბანჯული, ღორთა. აფთართა და მისთანათა ქეჩოსა და ზურგის სხჳლსა ბალანსა - ჯაგარი, ცხენთა, ჯორთა და ეგევითართა ქეჩოს თმასა - ფაფარი, კუდთასა - ძუა, ქაჩაჩისასა - საოლავი, მხეცთა გაცვივნულსა ბალანსა - განგური, ხილთა და ბალახთასა - ბუსუსი - და ჩინჩილა.